De tuin van het witte huis
Als tuinarchitect ben ik dagdagelijks bezig met het ontwerpen van tuinen: elke tuin biedt weer andere mogelijkheden en uitdagingen. Het is steeds zaak om het esthetische aan het praktische te koppelen en omgekeerd. Daarbij worden uiteraard de wensen en eisen van de eigenaar nooit uit het oog verloren.
Maar wat als je plots zelf de klant bent? Aan de ene kant is het ontzettend fijn om je eigen tuin te kunnen ontwerpen. De andere kant is dat je weet wat allemaal mogelijk is, en je uiteindelijk toch keuzes met maken en knopen doorhakken. En dat is soms wel moeilijk....
De tuin bij het witte huis was geen blank canvas toen we het huis kochten. Integendeel: ligusterhagen waren metershoog uitgegroeid, laurierkersen waren ook bijna bomen geworden, aan de linkerkant van het huis kon je gewoon niet meer door, alles was dichtgegroeid... uren kan ik erover vertellen :-).
In het begin was het plan om redelijk veel te behouden, maar uiteindelijk zijn enkel de grote bomen gebleven, op een uitgeleefde ceder na, en een bosje laurierkersen dat het zicht naar de achterburen afschermt.
De bestaande vijver is ook gebleven, maar is intussen ook in een nieuw jasje gestopt.
Uiteindelijk heb ik dit op papier gezet:
Ik heb een aantal kamers gecreëerd zonder er echt hokjes van te maken: alles vloeit wat in elkaar over. Rond het huis heb ik strakke lijnen gebruikt, die uitvloeien in rondingen.
Eens de structuur op poten staat, is het de beurt aan de beplanting. Er zijn zoveel mooie bloemen en planten, want de keuze soms alleen moeilijker maakt. Uiteindelijk is dit het beplantingsplan geworden:
Maar wat als je plots zelf de klant bent? Aan de ene kant is het ontzettend fijn om je eigen tuin te kunnen ontwerpen. De andere kant is dat je weet wat allemaal mogelijk is, en je uiteindelijk toch keuzes met maken en knopen doorhakken. En dat is soms wel moeilijk....
De tuin bij het witte huis was geen blank canvas toen we het huis kochten. Integendeel: ligusterhagen waren metershoog uitgegroeid, laurierkersen waren ook bijna bomen geworden, aan de linkerkant van het huis kon je gewoon niet meer door, alles was dichtgegroeid... uren kan ik erover vertellen :-).
In het begin was het plan om redelijk veel te behouden, maar uiteindelijk zijn enkel de grote bomen gebleven, op een uitgeleefde ceder na, en een bosje laurierkersen dat het zicht naar de achterburen afschermt.
De bestaande vijver is ook gebleven, maar is intussen ook in een nieuw jasje gestopt.
Uiteindelijk heb ik dit op papier gezet:
Ik heb een aantal kamers gecreëerd zonder er echt hokjes van te maken: alles vloeit wat in elkaar over. Rond het huis heb ik strakke lijnen gebruikt, die uitvloeien in rondingen.
Eens de structuur op poten staat, is het de beurt aan de beplanting. Er zijn zoveel mooie bloemen en planten, want de keuze soms alleen moeilijker maakt. Uiteindelijk is dit het beplantingsplan geworden:
Je herkent duidelijk de structuur van het ontwerp hoewel een paar dingen gewijzigd zijn. Zo hebben we achteraan gekozen voor een volwaardig terrasje in plaats van enkel een bank. Er komt ook geen beplanting meer rond de vijver die echt een accent mag vormen op zichzelf.
Het grootste deel van de tuin is intussen aangelegd en beplant. Enkel de zone links opzij en de zone rechtsvoor moeten nog wat verdere planteninvulling krijgen.
Heel erg leuk is het om het ontwerp tot leven te zien komen. Eerst met de harde materialen van terras en paden, en dan later sfeer en afwerking met de beplanting.
Reacties
Een reactie posten